Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της ομφαλοκήλης κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στις προτιμήσεις των ασθενών, καθώς με την ανάπτυξη νέων τεχνικών είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε ομφαλοκήλη, όσο μεγάλη και να είναι.
Εισάγεται μια κάμερα και 2 εργαλεία δεξιά και αριστερά αυτής, αφού φουσκώσουμε την κοιλιά με αέριο ώστε να υπάρχει ο απαραίτητος χώρος για να γίνουν οι απαιτούμενοι χειρουργικοί χειρισμοί.
Οι οπές στο δέρμα μπορεί να γίνουν στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα ή χαμηλά στο υπογάστριο, ώστε να καλύπτονται από το εσώρουχο/μαγιό. Ανατάσσεται το περιεχόμενο της κήλης και συγκλείνεται το χάσμα της ομφαλοκήλης με ισχυρές ραφές.
Ακολούθως τοποθετείται πλέγμα για περαιτέρω ενίσχυση των μυϊκών τοιχωμάτων και αποφυγή υποτροπής της κήλης. Η επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και απαιτεί νοσηλεία 1 ημέρας στην κλινική.
Οι δύο πιο συχνά χρησιμοποιούμενες τεχνικές είναι η διακοιλιακή προσπέλαση με τοποθέτηση του πλέγματος ενδοπεριτοναϊκά (lapTAPP – TransAbdominal PrePeritoneal), ώστε αυτό να μην έρχεται σε επαφή με τα σπλάχνα και δημιουργούνται συμφύσεις, και η IPOM (IntraPeritoneal Onlay Mesh).
Στη ΙΡΟΜ χρησιμοποιείται διαφορετικό πλέγμα, το οποίο διαθέτει ειδική επίστρωση και δεν κολλάει στα όργανα της κοιλίας, παρ’ όλο που μπορεί να εφάπτεται σε αυτά, καθώς η τοποθέτηση του πλέγματος γίνεται πίσω από τους μυς και το περιτόναιο. Είναι λιγότερο απαιτητική τεχνικά και ταχύτερη σαν επέμβαση σε σχέση με την ΤΑΡΡ.
Και στις δύο περιπτώσεις η κινητοποίηση του ασθενούς είναι άμεση, ο μετεγχειρητικός πόνος μηδαμινός, καθώς τα ράμματα τοποθετούνται εσωτερικά και τα πλέγμα καθηλώνεται με ειδικό τρόπο που δεν τραυματίζει νεύρα ή μυς.
Επιπλέον, τα χέρια του Χειρουργού δεν έρχονται σε επαφή με το πλέγμα κι έτσι ο κίνδυνος επιμόλυνσης του υλικού που εμφυτεύεται είναι ανύπαρκτος. Επιπλέον, όλοι οι χειρισμοί γίνονται μέσα στην κοιλιά και όχι στην επιφάνεια του δέρματος ή στο υποδόριο λίπος, όπως για παράδειγμα στην κλασσική «ανοιχτού» τύπου επέμβαση.
Αυτός είναι ένας επιπλέον παράγοντας που συντελεί στη μείωση των λοιμώξεων του χειρουργικού πεδίου και την εμφάνιση επιπλοκών, όπως μετεγχειρητική συλλογή υγρού (seroma) ή αιμάτωμα ή ακόμα και διαπύηση του πλέγματος, που απαιτεί επανεπέμβαση προκειμένου να αφαιρεθεί.
Τέλος, η λαπαροσκοπική επέμβαση για την αποκατάσταση μιας ομφαλοκήλης μπορεί επίσης να συνδυαστεί με αποκατάσταση κήλης λευκής γραμμής ή ακόμα και διάστασης της λευκής γραμμής.
Από τις ίδιες μικρές οπές πραγματοποιείται και η δεύτερη επέμβαση, χωρίς να χρειάζεται να επεκτείνουμε την τομή και να προσθέσουμε πόνο και μέρες νοσηλείας στον ασθενή.
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Master Χειρουργικής Ήπατος – Χοληφόρων – Παγκρέατος
