Η κήλη στην βουβωνική περιοχή του σώματος (βουβωνοκήλη) αποτελεί μία από τις συχνότερα διενεργούμενες επεμβάσεις παγκόσμια.
Υπάρχουν αρκετές τεχνικές για την αποκατάσταση του χάσματος μεταξύ των μυών και την αποτροπή επανεμφάνισης της κήλης. Οι επικρατέστερες είναι η κλασσική «ανοιχτού» τύπου επέμβαση με τοποθέτηση πλέγματος (τεχνική Lichtenstein) και η λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης.
H διακοιλιακή αποκατάσταση με τοποθέτηση του πλέγματος προπεριτοναϊκά (TAPP – Transabdominal PrePeritoneal) ξεκινάει με την τοποθέτηση μιας κάμερας (λαπαροσκόπιο) πάχους 10 χιλιοστόμετρων στην κοιλιακή κοιλότητα, ενώ 2 ακόμη μικρές οπές των 5 χιλιοστόμετρων γίνονται στα πλάγια κοιλιακά τοιχώματα απ’ όπου εισάγονται τα ειδικά λαπροσκοπικά εργαλεία.
Το περιεχόμενο της κήλης ανατάσσεται εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας και τοποθετείται πλέγμα πίσω από τους κοιλιακούς μυς, ώστε να κλείσει το χάσμα.
Χρησιμοποιούμε ειδικά σχεδιασμένο βιοσυμβατό πλέγμα που καθηλώνεται μόνο του στους ιστούς χωρίς να τοποθετούνται ραφές ή να χρησιμοποιείται κόλλα, καθώς οι πρακτικές αυτές στο παρελθόν είχαν ενοχοποιηθεί για μετεγχειρητικό άλγος.
Επίσης, καθώς με τη λαπαροσκοπική μέθοδο το πλέγμα δεν έρχεται σε επαφή με τα χέρια του Χειρουργού αλλά οι χειρισμοί γίνονται με τα ειδικά εργαλεία εντός της κοιλιάς, εκμηδενίζονται οι πιθανότητες επιμόλυνσης του πλέγματος.
Η επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και απαιτείται παραμονή 1 ημέρας στην κλινική. Η κινητοποίηση του ασθενούς είναι άμεση και η πλήρης επιστροφή στις δραστηριότητες μετά από 2-3 εβδομάδες.
Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι μηδαμινός και το αισθητικό αποτέλεσμα άριστο.
Η λαπαροσκοπική TAPP έχει απόλυτη ένδειξη για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης όταν έχει προηγηθεί «ανοιχτού» τύπου επέμβαση που απέτυχε (υποτροπή), καθώς αποφεύγεται η προσπέλαση από την ήδη χειρουργημένη περιοχή και τις πιθανές συμφύσεις.
Επίσης, όταν υπάρχει αμφοτερόπλευρη κήλη (δηλαδή ταυτόχρονη διπλή κήλη, δεξιά και αριστερά βουβωνοκήλη) η ΤΑΡΡ έχει απόλυτη ένδειξη, καθώς με τις ίδιες 3 τομές μπορούν να αποκατασταθούν και οι 2 κήλες στην ίδια επέμβαση, χωρίς την ανάγκη δημιουργίας ξεχωριστών τομών για την κάθε μία.
Παρουσία συμφύσεων από παλιότερα χειρουργεία η περισφιγμένη κήλη δεν αποτελούν αντενδείξεις για τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης, εφ’ όσον υπάρχει εμπειρία και τεχνική επάρκεια.
Η ανοιχτή επέμβαση προτιμάται σε περιπτώσεις που ο ασθενής λόγω ηλικίας ή συνοδών καρδιοαναπνευστικών προβλημάτων δεν μπορεί να ανεχθεί το φούσκωμα της κοιλιάς με αέριο (πνευμοπεριτόναιο) που είναι απαραίτητο προκειμένου να πραγματοποιηθεί η λαπαροσκοπική επέμβαση.
Άλλες τεχνικές για την ελάχιστα επεμβατική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης είναι η ενδοσκοπική TEP (Totally ExtraPeritoneal) και η IPOM (Intraperitoneal Onlay Mesh).
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Master Χειρουργικής Ήπατος – Χοληφόρων – Παγκρέατος
