Η οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι μια επείγουσα κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά εντός λίγων ωρών, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε περιτονίτιδα και σήψη. Η Λαπαροσκοπική Σκωληκοειδεκτομή αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για τη συγκεκριμένη πάθηση, καθώς προσφέρει άμεση πρόσβαση στα όργανα εντός της κοιλιάς.
Η κλασσική ανοιχτή χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται με μια μικρή τομή λίγων εκατοστόμετρων στο δέρμα ακριβώς πάνω από το σημείο που ανατομικά βρίσκεται συνήθως η σκωληκοειδής απόφυση.
Αντίθετα, με τη λαπαροσκοπική προσέγγιση εισάγεται μια κάμερα υψηλής ανάλυσης (High Definition) από μια οπή 1 εκ. στον ομφαλό και 2 ακόμα εργαλεία παρόμοιου πάχους στην δεξιά κοιλιακή χώρα και το υπογάστριο.
Ανευρίσκεται η φλεγμαίνουσα σκωληκοειδής απόφυση, απομονώνεται προσεκτικά, αποκόπτεται από την κυκλοφορία και την επικοινωνία με τον γαστρεντερικό σωλήνα και μεταφέρεται εκτός της κοιλίας.
Ακολουθεί επιμελής έκπλυση της κοιλιάς με φυσιολογικό ορό για την απομάκρυνση των μικροβίων που προκάλεσε η φλεγμονή του οργάνου και οι οπές στο κοιλιακό τοίχωμα κλείνουν με ράμματα.
Τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η Λαπαροσκοπική Σκωληκοειδεκτομή έγκεινται όχι τόσο πολύ στο μέγεθος της τομής (καθ’ ότι και στην ανοιχτού τύπου επέμβαση η τομή δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη) αλλά στην πρόσβαση που αποκτάται στην κοιλιά μέσω αυτής της προσέγγισης.
Καταρχήν η κορυφή της σκωληκοειδούς απόφυσης δεν έχει σταθερό σημείο μέσα στην κοιλιά κι έτσι μπορεί να βρίσκεται από χαμηλά στην πύελο μέχρι και ψηλά κοντά στο ήπαρ.
Έτσι, όταν φλεγμαίνει ή έχει ραγεί μπορεί να είναι πολύ δύσκολο ο Χειρουργός να έχει πρόσβαση από μια μικρή τομή στο δεξιό πλάγιο της κοιλιάς.
Πέρα από την τεχνική δυσκολία που προκύπτει (με αποτέλεσμα επέκταση της τομής, παράταση του χειρουργικού χρόνο κλπ), ο καθαρισμός της περιτοναϊκής κοιλότητας από τα υπολείμματα της φλεγμονής μπορεί επίσης να μην είναι πλήρης, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση συλλογών ή και ενδοκοιλιακών αποστημάτων μετεγχειρητικά.
Αντίθετα, με τη Λαπαροσκοπική Σκωληκοειδεκτομή υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης σε όλους τους χώρους της κοιλιάς και καλύτερος έλεγχος, αφού η κάμερα (λαπαροσκόπιο) είναι μερικά μόνο εκατοστόμετρα μακριά από την εστία του προβλήματος. Τα πλεονεκτήματα αυτά γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα εφόσον πρόκειται για παχύσαρκο ασθενή.
Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο που θα πρέπει να αναφερθεί είναι η περίπτωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας σε νεαρές κοπέλες, που συχνά εμπλέκεται με κάποια παθολογία από τα έσω γεννητικά όργανα (π.χ. συνοδός κύστη ωοθήκης, ρήξη σκωληκοειδούς πάνω στη σάλπιγγα ή την ωοθήκη).
Με τη λαπαροσκόπηση έχουμε άμεση εικόνα του προβλήματος και της κατάστασης των οργάνων, ενώ με την ανοιχτή επέμβαση η πρόσβαση χαμηλά στην πύελο τόσο για αναγνώριση όσο και για λύση του προβλήματος είναι περιορισμένη.
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Master Χειρουργικής Ήπατος – Χοληφόρων – Παγκρέατος
