Πώς θεραπεύεται ο ειλεός εντέρου;
Ο κλινικός ιατρός που καλείται να αντιμετωπίσει έναν ασθενή με ειλεό θα πρέπει ταυτόχρονα με την αναζήτηση της αιτίας που τον προκαλεί να αναγνωρίσει και να διορθώσει τις συνυπάρχουσες διαταραχές. Πρέπει, λοιπόν, να αποσυμφορηθεί το έντερο από τα μη προωθούμενα και λιμνάζοντα εντερικά υγρά, με την τοποθέτηση ενός σωλήνα (levin) στο στομάχι.
Έτσι, ο ασθενής ανακουφίζεται από τους εμέτους και μειώνεται η διάταση της κοιλιάς. Πολλές φορές αυτό μπορεί να αποδειχθεί αρκετό καθώς το έντερο αρχίζει σταδιακά να επανέρχεται σε φυσιολογική λειτουργία (π.χ. μετά και από διακοπή των φαρμάκων που προκάλεσαν τον ειλεό). Πρέπει οπωσδήποτε να γίνει χορήγηση ορών ώστε να αντιμετωπιστεί η αφυδάτωση του ασθενούς και οι πιθανές ηλεκτρολυτικές διαταραχές.
Εφ’ όσον σταθεροποιηθεί η κατάσταση του ασθενούς και διαπιστωθεί η αιτία του προβλήματος, η οριστική θεραπεία εξαρτάται από το αίτιο που προκάλεσε τον ειλεό. Αν παρέλθει ένα κριτικό χρονικό διάστημα χωρίς σαφή βελτίωση και τα συμπτώματα δεν υποχωρούν παρά τη συντηρητική αγωγή, ο ασθενής οδηγείται στο χειρουργείο. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να περιλαμβάνει:
- λύση συμφύσεων
- σκωληκοειδεκτομή
- ανάταξη περισφιγμένης κήλης και πλαστική αποκατάσταση της κήλης
- ογκολογική επέμβαση για αντιμετώπιση καρκίνου του εντέρου (με ή χωρίς τη δημιουργία «παρά φύση έδρας»)
- εκτομή τμήματος λεπτού εντέρου με στένωση απότοκο φλεγμονής (π.χ. σε νόσο Crohn)
Ενώ παλιότερα η ύπαρξη ειλεού αποτελούσε απόλυτη αντένδειξη για πραγματοποίηση λαπαροσκόπησης, σήμερα υπάρχει η τεχνική εμπειρία αλλά και η επιστημονική τεκμηρίωση που να αιτιολογεί την Ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική προσέγγιση σε ασθενείς που πρέπει να χειρουργηθούν λόγω ειλεού.